بیماری پارکینسون یک بیماری عصبی مزمن است که اغلب به عنوان بیماری اجتناب‌ناپذیر اعصاب مرکزی شناخته می‌شود. علت دقیق بیماری پارکینسون هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما تحقیقات نشان داده که عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی در بروز آن نقش بسزایی دارند.
برای مراقبت از بیمار سکته مغزی در منزل باید برنامه درمانی شخصی‌سازی شده پزشک را دقیق رعایت کنید یعنی مصرف به موقع داروها، حضور در جلسات فیزیوتراپی و ورزش‌درمانی، تغییر در سبک زندگی و پیگیری عوارض جانبی اشاره کرد. در صورت بروز هرگونه تغییر در وضعیت خود به پزشک گزارش دهید.
میوه‌ها بخش مهمی از رژیم غذایی سالم برای کاهش خطر سکته مغزی هستند. بعضی از میوه‌های مفید شامل پرتقال، توت‌ها (مثل توت سیاه و توت قرمز)، انگور، سیب، هلو، خرما، آناناس، آووکادو و موز دارای آنتی‌اکسیدان، فیبر، ویتامین و مواد مغذی مهمی هستند که به سلامت قلب و عروق و کاهش ریسک سکته مغزی کمک می‌کنند.
گریه بیمار سکته مغزی می‌تواند ناشی از تغییر در ساختار مغز و آسیب دیدگی سلول‌های عصبی به علت قطع عرضه خون و اکسیژن به مغز باشد. تغییراتی که اختلال عملکرد مغزی و کنترل عواطف را ایجاد کرده، و می‌تواند منجر به گریه بیماران سکته مغزی گردد. همچنین، عواملی مانند تغییرات هورمونی و نواحی مغزی مرتبط با عواطف و رفتار نیز ممکن است در این واکنش تاثیرگذار باشند. با این حال، هر فرد و شرایط بیماری او ویژگی‌ها و علائم منحصر به فردی دارد که ممکن است واکنش‌ها متفاوت باشند.
فلج شدن سمت چپ بدن یک عارضه معمول است که افراد زیادی پس از سکته مغزی آن را تجربه می‌کنند. این آسیب ممکن است بر عملکرد روزانه فرد تاثیر گذارد و در دراز مدت سبب مشکلات روحی شود. به همین علت لازم است تا زمانی که بیمار امید و انرژی برای بازگرداندن شرایط را دارد زیر نظر پزشک متخصص درمان را شروع کند.
علائم سکته مغزی با فلج عضلات دست و پا، اختلال در گفتار، بلع و بینایی، و از دست رفتن تعادل شروع می‌شوند. بعد از مشاهده جهت جلوگیری از عوارض جدی باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
زمان برگشت تکلم در سکته مغزی در بیماران با ویژگی‌های مختلف متفاوت است. علاوه بر این تا حد زیادی به میزان پیگیری و تمرینات بیمار بستگی دارد تا بتواند شرایط خود را به سرعت بازگرداند.
درمان پارکینسون قطعی نیست و صرفا روش‌های درمانی برای کنترل علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی فرد توسط پزشک متخصص تجویز می‌شوند. در موارد معمول دارو، تغذیه و تغییر سبک زندگی بهترین روش‌های درمان پارکینسون هستند.
مصرف بالای غذاهای چرب، غذاهای حاوی مواد نگهدارنده و شور می‌تواند برای بیماران پارکینسون عوارضی نظیر تشدید لرزش، اختلالات حرکتی و افزایش عوارض عصبی را بوجود آورد.
مصرف مواد غذایی همچون میوه‌ها و سبزیجات حاوی آنتی‌اکسیدان‌بالا، ماهی حاوی اسیدهای چرب امگا-3، مغزها و غلات کامل، می‌تواند به عنوان یک بخش مهم از تغذیه بیماران پارکینسون محسوب می‌شوند که باعث بهبود و کاهش علائم بیماری می‌شوند.
مدت زمان بقای بیماران پارکینسون ممکن است متغیر باشد و بستگی به عوامل مختلفی دارد. در بیشتر موارد، بیماران پارکینسون ممکن است طول عمر مشابهی به افراد سالم داشته باشند. با توجه به پیشرفت در تشخیص و درمان بیماری پارکینسون، بهبود در کیفیت درمان، کنترل علائم و عوارض بیماری ممکن است تأثیر مثبتی بر طول عمر بیماران داشته باشد.
داروهای پارکینسون، مهمترین روش درمانی برای کنترل علائم پارکینسون هستند. معمولا، داروها برای کنترل سطح دوپامین در مغز استفاده می‌شوند و می‌توانند بهبود قابل توجهی در علائم پارکینسون ایجاد کنند. با این حال، هر فردی نیاز به رژیم دارویی خاصی دارد که توسط پزشک تجویز شده است. مهم است که دستورات پزشک را به دقت دنبال کنید و در صورت نیاز به تغییر دوز یا درمان، با او مشورت کنید.