شیمی درمانی سرطان پانکراس می‌تواند با عوارضی مانند تهوع، خستگی، ریزش مو و ضعف سیستم ایمنی همراه باشد. در برخی موارد، این درمان باعث آسیب به اندام‌های حیاتی مانند کبد، اعصاب، قلب و ریه‌ها می‌شود. شدت عوارض در هر فرد متفاوت است و نیاز به مراقبت‌های پزشکی منظم دارد.
علائم سرطان پانکراس در آزمایش خون ممکن است به‌طور غیرمستقیم نشان‌دهنده وجود این بیماری باشند. افزایش سطح آنزیم‌های کبدی مانند آلکالین فسفاتاز و ترانس‌آمینازها، نشان‌دهنده مشکلات کبدی و احتمال درگیری پانکراس است. همچنین افزایش سطح بیلی‌روبین می‌تواند به‌عنوان یک علامت از انسداد مجاری صفراوی ناشی از تومور پانکراس باشد.
طول عمر بیماران سرطان پانکراس به عوامل مختلفی بستگی دارد که مهم‌ترین آنها مرحله پیشرفت بیماری، نوع سرطان، وضعیت سلامت عمومی بیمار، روش‌های درمانی و پاسخ بدن به درمان هستند.
علائم سرطان معده در زنان شامل مشکلاتی مانند نفخ، درد معده، سوءهاضمه، کاهش وزن غیرعمدی و احساس سیری زودرس است. این علائم ممکن است در مراحل اولیه خفیف باشند و با مشکلات گوارشی معمولی اشتباه گرفته شوند، بنابراین تشخیص زودهنگام اهمیت زیادی دارد.
سرطان معده می‌تواند کشنده باشد، اما میزان خطر آن به مرحله تشخیص و میزان گسترش بیماری بستگی دارد. در مراحل اولیه، شانس درمان بالاست، اما در مراحل پیشرفته، درمان دشوارتر شده و احتمال کشندگی افزایش می‌یابد. تشخیص زودهنگام و شروع سریع درمان می‌تواند تأثیر زیادی در افزایش طول عمر بیماران داشته باشد.
نتیجه اندوسکوپی در موارد مشکوک به سرطان معده معمولاً شامل مشاهده ضایعات غیرطبیعی در مخاط معده مانند زخم‌های ناف‌دار، توده‌های برجسته، مناطق خونریزی‌دهنده یا نامنظم و تغییر رنگ بافتی است. در این بررسی، پزشک معمولا اقدام به نمونه‌برداری (بیوپسی) از نواحی مشکوک می‌کند تا از طریق بررسی میکروسکوپی، نوع ضایعه و وجود سلول‌های بدخیم را مشخص کند.
درد سرطان معده معمولاً به‌صورت درد مبهم و مداوم در ناحیه شکم، احساس سنگینی بعد از غذا، یا سوزش معده ظاهر می‌شود و ممکن است با کاهش وزن، تهوع و بی‌اشتهایی همراه باشد. این درد به مرور زمان شدیدتر شده و گاهی به کمر یا قسمت‌های دیگر بدن انتشار می‌یابد.
رفلاکس معده (GERD) یکی از شایع‌ترین اختلالات گوارشی است که در صورت مزمن شدن، می‌تواند خطراتی فراتر از علائم معمولی مانند سوزش سر دل داشته باشد. مطالعات بالینی نشان داده‌اند که رفلاکس طولانی‌مدت و درمان‌نشده، به‌ویژه در افرادی که دچار مری بارت (Barrett's Esophagus) می‌شوند، می‌تواند زمینه‌ساز بروز سرطان آدنوکارسینوم مری گردد.
در زمان اسهال، رعایت یک رژیم غذایی مناسب می‌تواند به کاهش علائم و بهبود سریع‌تر کمک کند. رژیم BRAT شامل موز، برنج، پوره سیب و نان تست یکی از گزینه‌های رایج برای آرام کردن دستگاه گوارش است، زیرا این غذاها سبک، کم‌فیبر و راحت‌هضم هستند. مصرف غذاهای آبکی مانند سوپ مرغ، ماست پروبیوتیک و آب برنج نیز به جبران مایعات و الکترولیت‌های از دست‌رفته کمک می‌کند.
شیمی درمانی سرطان کبد تنها به برخی از بیماران مبتلا به این نوع سرطان توصیه می‌شود. پس از سنجش شدت بیماری و شرایط هر بیمار، پزشک تشخیص می‌دهد که آیا انجام این روش درمان موثر خواهد بود یا خیر.
علائم سرطان کبد در آزمایش خون قابل مشاهده و تشخیص هستند. پزشکان دستور انجام آزمایش می‌دهند تا بتوانند بیماری را در بهترین زمان درمان کنند. چرا که در صورت عدم درمان به‌موقع خطرات زیادی بیمار را تهدید خواهد کرد.
طول عمر سرطان کبد در بیماران مختلف متفاوت است. این طول عمر تحت تأثیر شدت بیماری، میزان مقاومت بدن در برابر بیماری، روش‌های درمانی پیش گرفته شده و سایر عوامل مؤثر این‌چنینی قرار دارد. علاوه بر این، وضعیت سلامت عمومی بیمار، وجود بیماری‌های زمینه‌ای مانند سیروز کبدی یا هپاتیت، و نحوه پاسخ بدن به درمان نیز نقش مهمی در پیش‌بینی طول عمر بیماران دارد.