ضعیف شدن چشم بعد از عمل لیزیک از عوارض نادر این روش جراحی است که ممکن است در برخی موارد دیده شود. تغییرات قرنیه، عوارض پس از عمل، عوامل خارجی مانند عفونت یا وجود مشکلات قبل عمل، خطای انسانی پزشک، پیر چشمی یا التهاب و عفونت ممکن است باعث ضعیف شدن چشم بعد از این عمل اصلاحی شوند. در صورتی که بعد لیزیک دچار ضعف بینایی شدید بهتر است به چشم‌پزشک مراجعه کنید.
انتخاب زمان و سن مناسب برای عمل لیزیک چشم به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله پایداری بینایی، سن، شرایط زندگی و تغییرات طبیعی چشم در طول زمان. برخی چشم پزشکان توصیه می‌کنند که عمل لیزیک در سنین بالاتر، معمولا بعد از 18 تا 21 سالگی انجام شود، زیرا در این سنین قرنیه چشم به طور کامل رشد کرده و پایدار میشود.
برای انجام عمل لیزیک، شماره چشم مناسب بستگی به نوع مشکل دید در هر فرد دارد. به طور معمول، برای نزدیک بینی می‌تواند بین 1 تا 10 دیوپتر، برای دوربینی معمولاً بین 1 تا 6 دیوپتر و برای آستیگماتیسم معمولاً بین 0.5 تا 6 دیوپتر مناسب باشد. انتخاب شماره چشم مناسب توسط پزشک و بر اساس ارزیابی‌های دقیق تعیین میشود.
از هر ۱۰ نفرد فرد مبتلا به چاقی یک نفر دچار سندروم خوردن شبانه است. نوعی اختلال غذا خوردن که باعث بیدار شدن بیمار از خواب شبانه برای غذا خوردن در طول شب میشود به طوری که فرد نمی‌تواند بخوابد یا از خواب بیدار شده و تا غذا نخورد نمی‌تواند دوباره بخوابد.
عمل لیزیک چشم برای افرادی مناسب است که از سلامت جسمی و چشمی مناسب و ضخامت قرنیه کافی برخوردار باشند. نمره چشم این افراد طی یکسال نباید تغییر کرده باشد و حداقل باید ۱۸ سال داشته باشند.
بهترین فصل برای عمل لیزیک چشم وجود ندارد و هر زمانی که از نظر چشم پزشک مناسب باشد می‌توانید عمل را انجام دهید. البته در مواردی ممکن است بین فصل‌ها تفاوتی هم باشد.
تقویت چشم بعد از عمل لیزیک از مراقبت‌های بهداشتی گرفته تا مصرف داروها از جمله قطره چشمی و حتی تغذیه با اهمیت هستند. با رعایت این مراقبت‌ها روند بهبودی سرعت بیشتری گرفته و عوارض جانبی عمل به حد زیادی کاهش می‌یابند.
برای گرفتن نتیجه بهتر لازم است برخی از اقدامات را پس از عمل لیزیک انجام دهید. اقداماتی همچون استفاده منظم از قطره‌های چشمی توصیه شده توسط پزشک، پیگیری مراحل درمانی و نکات پس از عمل توسط پزشک، اجتناب از خوردن غذاها و نوشیدنی‌هایی که ممکن است عوارض را تشدید کنند، مانند مواد شور یا تند، از دستکش‌های ضدعفونی استفاده کردن در صورت تماس مستقیم با چشم‌ها و رعایت حفظ نظافت چشم‌ها و اطراف آن‌ها.
سندرم خستگی مزمن (CFS) یک بیماری مرموز است که به عنوان یک وضعیت پزشکی مزمن توصیف میشود. علائم اصلی آن شامل خستگی شدید است و حداقل شش ماه ادامه دارد که با استراحت آنچنان تسکین نمی‌یابد. علاوه بر خستگی، بیماران علائمی مانند درد عضلانی و مفصلی، اختلال در خواب، مشکلات تمرکز و حافظه، سردرد، افزایش حساسیت به محیط و افزایش علائم پس از فعالیت بیش از حد را تجربه می‌کنند. مدیریت سندرم خستگی مزمن معمولاً شامل ترکیبی از رویکردهای درمانی است.
اختلال نشخوار یا مریسیسم یک اختلال گوارشی است که در آن غذا از معده به دهان بر می‌گردد. افراد مبتلا به این اختلال گاهی به‌صورت عمد این حرکت را انجام می‌دهند و این برگشت غذا گاهی به‌صورت غیر عمدی رخ می‌دهد.
پیکا یا هرزه خواری نوعی اختلال روانی مرتبط با خوردن است. در افراد مبتلا به این بیماری میل شدید به خوردن مواد غیر خوراکی نظیر گچ، خاک، گل، آجر و دیگر مواد این جنین وجود دارد. در انواع شدیدتر این بیماری، فرد تمایل به خوردن خون هم دارد که این افراد به اصطلاح خون آشام نامیده می‌شوند. این بیماری باید خیلی زود مورد درمان قرار گیرد تا جلوی عوارض خطرناک آن گرفته شود.
درمان سنتی حمله پانیک برای کاهش علائم اضطراب و هراسی روش‌های طبیعی و گیاهی مانند آروماتراپی، تنفس عمیق، مدیتیشن و دمنوش‌های گیاهی و عرقیات سنتی را تجویز می‌کند.